O BEBÉ DE J.

Hai moitos anos que non miro a J. Atopeino no soño desta noite. J era o máis furafollas dos mes amigos, meteuse a garda civil por tradición familiar e acabou derreado pola cocaína por falta de vontade. El está rehabilitado hai anos e así aparecía nesa fantasía noturna, na que cadrábamos nun bar. Descubríno termando dun iogur e empecei a meterme con el. Os ollos eran azuis, sorría cos seus dentes centrais separados e deixara unha barba leve, coma papel de lixar. Amosoume ao seu fillo, ao que daba de comer. Era cuspidiño a el, pero en cativiño: nos ollos, na fenda dos dentes e na barba.