XOSÉ MIRANDA, XUÍZ DE GARDA

De madrugada, camiño pola avenida de Ramón Ferreiro en Lugo. As árbores da medianeira amósanse brancuxentas e o chan ten unha película de xelo. Camiño ás présas, estou indignado. Chego ao edificio dos xulgados, na praza de Avilés. Está pechado, pero ai unha luz de cor amarela escura dentro. Un parella policial e somnolenta deixame pasar sen preguntar nada. Empuxo dúas portas de madeira que dan acceso ao xulgado de garda. O interior semella unha grande aula de facultade universitaria. Está chea de personas que bourean a súa indignación porque queren presentar denuncias. O xuíz está sentado tras unha mesa de profesor, de costas á entrada. Está inmovilizado por unha corda. Dáse a volta coa cabeza caída. Semella esgotado, ten olleiras e os ollos se lle pechan coma se o drogaran. Recoñézoo de contado.