OCAS CEGAS

Señor Vaqueiro insiste en que gusta moito dunha escea: un fato de ocas cegas que pasa correndo ficando un personaxe no medio. Eu reitero en explicarlle que todo o meu mérito nesa escea foi botarme a durmir. Soñeina moito antes de escribila, mais quixen metela na miña novela máis surrealista. Na fantasía noturna, o personaxe era eu e as ocas estaban cegas porque lles tiraran os ollos, polo que houben de xustificar esa segunda parte: lembro algo así como que o granxeiro as deixaba sen vista cun desparafusador para que non lle escapasen